bi nevi çöplük de diyebiliriz. zihin çöplüğü gibi.
tam da temalı bir blog yapmayı tasarlıyordum halbuki (blog gurmelerinin tavsiye ettiği gibi). birkaç alternatif bile oluşturmuştum kafamda. kendimden bahsetmek (eskisi gibi) oldukça garantili bir yoldu. kendiyle dalga geçen ziplenmiş postlar.bir iki fotoğraf belki, yazın çekilenlerden. yaz bitti temalı bir serzeniş. falan filan.
hoş yaz geçeli çok oldu. benim de eski espirim kalmadı.
başka bir alternatif ciddi blog. 'okuduklarımdan öğrendiklerim' temalı özet blog. hayatı süzgecinden geçiren süzme blog.
hmm. o da olmadı sanki.
sonra bu işleri bırakıp kulaklıkları taktım. radyo eksen'de birbirine acaip benzeyen şarkılar çaldı üstüste, yarım saat falan.
derken sislerin arasından bir adet portishead vokali yükseldi ve bünyemi hayatı triphop tadında hissettiğim günlere götürdü (yaşadığım değil hissettiğim diyorum çünkü yeni yeni tespit etmekteyim ki yıllar içinde hissiyatlarımda ciddi gelgitler olmakla beraber yaşantım pek minimal düzeyde değişmiştir, bu durumda hayatı yaşamayıp sadece hisseden biri mi oluyorum? bilemedim şimdi.)
herneyse. radyo dinleyip bu post'u yazarken bir yandan gereksiz düşüncelerde dolanıp kimsenin işine yaramayacak tespitler yapmaktan kendimi alamadım. kısa günün tespitleri şöyle:
1- Konuşurken ve yazarken eskisine göre daha çok parantez kullanıyorum
2- Erkek olsam sarışınlardan hoşlanırdım diye düşünürdüm hep, ama biraz önce PJ Harvey'i de oldukça seksi bulabileceğimi farkettim
3-Başkasının hayatını yaşamak eskisi kadar sıkıcı gelmiyor
Böyleyken böyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder